Με το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης πολλά έντυπα, εφημερίδες και blog θυμήθηκαν προηγούμενες ανάλογες κρίσεις κι ανέτρεξαν σ΄αυτές για να αντλήσουν ιστορικά συμπεράσματα και να επισημάνουν ομοιότητες και διαφορές ανάμεσα στο τότε και στο τώρα.
Στην κρίση αυτή θα ανατρέξω κι εγώ, μόνο που θα το κάνω μέσα από το ομώνυμο τραγούδι του Κώστα Ρούκουνα. Το 1934, στην κορύφωση της οικονομικής δυσπραγίας εξαιτίας της κρίσης στην Ελλάδα, ο Ρούκουνας κυκλοφόρησε ένα συρτό με τίτλο “η κρίσις” :
Οι φόροι και τα κόμματα
φέραν αυτή την κρίση
που κάνανε τον άνθρωπο
να μη μπορεί να ζήσει.
Κι όλο τη φτώχεια πολεμά
για να την ανικήσει
να βγάνει το ψωμάκι του
το σπίτι του να ζήσει.
Αλλά κι αυτό αδύνατο
για να το κονομήσει
και κάθε μέρα βλαστημά
την έρημη την κρίση.
Όλος ο κόσμος τά’χασε
κι όλοι παραμιλούνε
και κάθε μέρα βλαστημούν
την κρίση που περνούνε.
…(Άντε να ζήσεις φτώχεια και να πεθάνεις παλιοκρίση
Γεια σου Ογδοντάκη μου, παιδί μου γειά σου)…
το οποίον, η κρίσις κρίσις και ο Ογδοντάκης το …βιολί του.
Θέλετε κι άλλη απόδειξη; Για ακούστε την “Πολυξένη” του Γιώργου Ζαμπέτα σε στίχους του Θάνου Σοφού. Γράφτηκε το 1975, αλλά θα μπορούσε να έχει γραφεί … πριν λίγο!
Αν δε βρεις να πάρεις χόρτα
πάρε γάβρο και ψωμί
και στο σούπερ-μάρκετ ρώτα
πόσο πάει το τυρί.
Τι να γίνει Πολυξένη;
Το δολάριο ανεβαίνει
το δολάριο κατεβαίνει.
Τι να γίνει Πολυξένη
η ζωή μας ακριβαίνει.
Πάρε φάβα και κρεμμύδια,
πάρε και καμιά ελιά
και θα φάει απ’ τα ίδια
όλη μας η φαμελιά.
Τι να γίνει Πολυξένη;
Το δολάριο ανεβαίνει
το δολάριο κατεβαίνει.
Η ζωή μας ακριβαίνει
δε βαριέσαι Πολυξένη;
Tελικά, όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλο τα ίδια μένουν…
Όσο υπάρχουνε και δρουν ανεξέλεγκτα οι κροίσοι, όλο και θα ξεφυτρώνει και μια νέα κρίση.
Κι όλο θα φταίει το δολάριο που ανεβαίνει…
Κι όλο θα φταίει το δολάριο που κατεβαίνει.
Δε βαριέσαι Πολυξένη;